Przeciwprąd wody i krajanki

W procesie ekstrakcji cukru z krajanki stosowana jest zasada przeciwprądu – woda wysładzająca i krajanka buraczana poruszają się w przeciwnych kierunkach . Ten sposób prowadzenia ekstrakcji, daje możliwość utrzymania stałej różnicy stężeń cukru między wodą i krajanką na całej długości ekstraktora i co zatem idzie utrzymanie stałej szybkości dyfuzji sacharozy z krajanki do roztworu.

Żeby proces dyfuzji zachodził, różnica stężeń między krajanką a wysładzającym sokiem musi być utrzymywana na odpowiednio wysokim poziomie. Ilość soku komórkowego buraków stanowi ok. 93% masy krajanki.

Słownik - hasła na literę B

Burak cukrowy

Burak cukrowy

Źródło: Wikipedia.org

Burak cukrowy ma największe znaczenie gospodarcze ze wszystkich odmian buraka. Został on otrzymany w Niemczech w XVIII w. Europejska uprawa buraka cukrowego wspierana była przez Napoleona od momentu zablokowania przez Brytyjczyków importu cukru. Obecnie burak cukrowy stanowi źródło 2/5 światowej produkcji cukru; do głównych producentów zalicza się Ukrainę, Rosję, USA, Francję, Polskę, Niemcy, Turcję, Włochy, Rumunię i Wielką Brytanię. Uprawa buraków pastewnych i liściowych, podobnie jak większości roślin uprawnych, datuje się od czasów prehistorycznych.

Buraki rosną najlepiej na głębokich, lekkich glebach o wysokiej zawartości materii organicznej i dobrze reagują na nawozy naturalne oraz sztuczne. Doskonale rozwijają się w warunkach nawadniania i tolerują w glebie stosunkowo wysoką zawartość soli. Są jednak wrażliwe na wysokie zakwaszenie i niską zawartość boru; niedobór boru hamuje wzrost i powoduje pojawienie się czarnych plam na miąższu korzeni. Burak uprawia się powszechnie w regionach o klimacie umiarkowanym i chłodnym lub w okresie chłodniejszych pór roku.

Źródło: Encyklopedia Britannica

Słownik - hasła na literę D

Dyfuzja

Dyfuzja w ekstrakcji

Dyfuzja jest podstawowym zjawiskiem zachodzącym w procesie ekstrakcji - samorzutne wyrównywanie się stężeń cukru i niecukrów między sokiem komórkowym buraków a wodą i sokiem wysładzającym. Dyfuzja zachodzi tak długo, dopóki w soku surowym stężenie składników roztworu nie osiągnie takich samych wartości jak w soku komórkowym.

Dyfuzję można opisać matematycznie wg. prawa Ficka:

Słownik - hasła na literę A

Alkaliczność naturalna

Rola węglowodanów w przyrodzie

Węglowodany są przede wszystkim materiałem energetycznym dla organizmów żywych. Decyduje o tym duża zawartość w nich takiego pierwiastka jakim jest węgiel. Stanowią one istotne ogniwo życia organicznego, które zawdzięcza swoje powstanie i egzystencję zdolności roślin do asymilacji.

Węglowodany uzupełniają i warunkują się nawzajem z białkami, które również odgrywają ważną rolę,  decydując o naszym życiu. Cukry (a dokładniej wielocukry) są głównym materiałem budulcowym i substancją zapasową u roślin. Przewyższają one w procentowej zawartości znacznie inne składniki takie jak: tłuszcze, białka, witaminy...

Alkaliczność naturalna

Alkaliczność naturalna jest ważnym wskaźnikiem jakości soków z punktu widzenia ich odwapniania w trakcie procesu SATURACJI II. Wyrażana jest w g CaO/100ml, w %CaO lub mval/100ml. W literaturze znajdziemy wiele definicji opisujących alkaliczność naturalną, ponieważ tą nazwą opatruje się pojęcia związane z różnymi etapami oczyszczania soków.

DEFINICJA KLASYCZNA najstarsza
Alkaliczność naturalna soku jest to stężenie KOH i NaOH powstałych w czasie defekacji wstępnej, kiedy Ca(OH)2, reaguje z solami potasowymi i sodowymi tych kwasów, które dają nierozpuszczalne sole wapniowe (szczawiany, fosforany, siarczany, cytryniany i in.) Ta definicja pasuje do soku po defekacji wstępnej.