Burak cukrowy

Źródło: Wikipedia.org

Burak cukrowy ma największe znaczenie gospodarcze ze wszystkich odmian buraka. Został on otrzymany w Niemczech w XVIII w. Europejska uprawa buraka cukrowego wspierana była przez Napoleona od momentu zablokowania przez Brytyjczyków importu cukru. Obecnie burak cukrowy stanowi źródło 2/5 światowej produkcji cukru; do głównych producentów zalicza się Ukrainę, Rosję, USA, Francję, Polskę, Niemcy, Turcję, Włochy, Rumunię i Wielką Brytanię. Uprawa buraków pastewnych i liściowych, podobnie jak większości roślin uprawnych, datuje się od czasów prehistorycznych.

Buraki rosną najlepiej na głębokich, lekkich glebach o wysokiej zawartości materii organicznej i dobrze reagują na nawozy naturalne oraz sztuczne. Doskonale rozwijają się w warunkach nawadniania i tolerują w glebie stosunkowo wysoką zawartość soli. Są jednak wrażliwe na wysokie zakwaszenie i niską zawartość boru; niedobór boru hamuje wzrost i powoduje pojawienie się czarnych plam na miąższu korzeni. Burak uprawia się powszechnie w regionach o klimacie umiarkowanym i chłodnym lub w okresie chłodniejszych pór roku.

Źródło: Encyklopedia Britannica